Wat een verrassing! Ik kan me niet herinneren ooit zo'n mooie Libelle in Nederland gezien te hebben. Met mijn telefoon lukte het mij om een paar foto's te maken!
Misschien vind je dit iets minder indrukwekkend dan ik, maar dan komt dat doordat je de ragfijne vleugels op de foto niet echt kunt zien, of doordat je niet ziet hoe mooi de oogjes op het kopje liggen, of gewoon doordat je niet verrast werd zoals ik.
Of er verder nog nieuws is vanuit de tuin..
Na de tuin 5 weken in de steek gelaten te hebben, lag hij toch nog trouw op mij te wachten.
Heel blij was ik dat mijn ouders in de laatste week van mijn vakantie de tuin 2 dagen onder handen hebben genomen, waardoor ik in het weekend na thuiskomst echt van de tuin kon genieten!
Op het moment groeit alles ook niet zo hard meer. Dus is het allemaal eigenlijk heel relaxed.
De bladeren krijgen inmiddels al weer prachtige herfstkleuren!
Het fruit is nu wel op, de framboosjes, de bramen, de pruimen, de aardbeien. Er hangt alleen nog een appeltje en er zijn nog 2 tomaten rood aan het worden. Ik gun het meeste eetbare uit mijn tuin overigens aan de vogels en de slakken. Vooral deze laatsten zijn dan ook trouwe bezoekers van mijn tuin geworden.
deze avondWat ook heel erg fijn was, was dat de grote klus ~ het verven van de zijkant van het huisje ~ voordat ik op vakantie ging geklaard was.
Annelies, Jan Hans en Tom, hebben mij geholpen met het verven van de zijkant van het huisje. Nadat vele anderen mij geholpen hadden met het verwijderen van de oude verflaag. Het huisje is enorm opgeknapt! Eerst een paar foto's van hoe het er de laatste weken voor de vakantie uitzag:
En dan hoe het huisje er nu uitziet (helaas Anne, ik kan de foto's van de dag dat jullie geklust hebben niet meer vinden, of heb jij ze?):
Het eerste tuinseizoen zit er nu bijna op. Deze week hebben we een prachtige nazomer, hopelijk blijft het nog even zo. De herfst zal straks ook zijn eigen charmes hebben. En ook zijn er nog klusjes genoeg in en om het huisje te doen. De grootste uitdaging is eigenlijk om de juiste modus te vinden, dat wil zeggen de tuin te blijven zien als ontspanning. Een plekje waar je alleen voor je plezier naar toe gaat, ook als dat betekent dat je de composthoop gaat opruimen, of onkruid gaat wieden. En natuurlijk om te genieten van alles wat groeit en bloeit, om lekker in de zon te zitten, of om een wijntje te drinken op de veranda, om vrienden te ontvangen. Ik wil deze uitdaging best nog een jaartje aangaan!
